In gesprek met Loes Veltman; van facilitair medewerker naar verpleegkundige

Loes Veltman (37) werkt momenteel met veel plezier als verpleegkundige bij één van de wijkteams van Zonnehuis Thuis in Delfzijl. Veertien jaar geleden begon ze als facilitair medewerker. Ze kreeg de kans om intern door te groeien en heeft daar dankbaar gebruik van gemaakt. Ze voelt zich gewaardeerd en gesteund door zowel haar collega's als cliënten en blijft gemotiveerd om zich verder te ontwikkelen. ‘’Je krijgt hier veel mogelijkheden’’. Haar verhaal laat zien dat je, zelfs zonder ervaring, een succesvolle en dynamische carrière in de zorg kunt opbouwen.

Een nieuwe start

Loes begon haar loopbaan in de detailhandel, maar vond daar op een gegeven moment geen voldoening meer in. Omdat haar ouders in de zorg werkten – haar vader als verpleegkundige en haar moeder als verzorgende IG (VIG) – besloot ze ook deze richting te verkennen. Zonder zorgopleiding startte ze als facilitair medewerker bij Zonnehuis Thuis. Zo kon ze voorzichtig proeven aan werken in de zorg.

De Eerste Stap: VIG-Opleiding

Na vier maanden kwam er een vacature vrij voor een BBL-VIG-opleiding. Loes solliciteerde en werd aangenomen. Ze volgde de opleiding bij Zonnehuis BetingeStaete. Ze werkte 20 uur en ging één dag per week naar school. “De eerste paar maanden liep ik met een collega mee en daarna kon ik steeds zelfstandiger werken. Het werken met ouderen vond en vind ik nog steeds zo leuk. Het maakt mij iedere keer weer enthousiast.’’ In twee jaar tijd behaalde Loes haar VIG diploma.

Van Verzorgende IG naar Verpleegkundige

Na een aantal jaren in Betingestaete te hebben gewerkt, maakte Loes kennis met de thuiszorg binnen de organisatie. Hier kreeg zij de mogelijkheid om de MBO-V opleiding te volgen. Wederom 1 dag in de week naar school. “Omdat je in de thuiszorg meer alleen werkt, was het behalen van bepaalde opdrachten of handelingen iets uitdagender. Hierin werd meer zelfstandigheid vereist. Dan was het aan mij de taak om dit met een collega of werkbegeleider af te stemmen. Daarnaast zagen collega's mij niet zozeer meer als leerling, omdat ik er al een poosje werkte en ook tijdens de opleiding ‘gewoon’ mijn routes draaide. Ik heb toen echt geleerd om mijn collega’s om hulp te vragen.”

Verschil tussen intramurale en extramurale zorg

Bij intramuraal ontvangt de cliënt zorg in een instelling, zoals een verpleeghuis. Bij extramurale zorg ontvangt de cliënt zorg aan huis. Thuiszorg dus. “Dat laatste spreekt mij persoonlijk meer aan, omdat je een andere sfeer hebt bij mensen thuis. Mensen die nog thuis wonen, zijn over het algemeen nog zelfstandiger en helderder. Ik heb ervaren dat ik daar beter mee kan communiceren en een band mee kan opbouwen, dan met bewoners binnen een verpleeghuis.

Een voorbeeld: “Ik had twee cliënten naast elkaar, een man en een vrouw. Met de man ging het helaas niet goed; hij lag op sterven. Toen de man was overleden, wachtte de buurvrouw mij buiten op en zei dat ik even mee moest lopen. Ik ging zitten op de bank, kreeg een kopje thee en een gebakje. Ze zei ‘ga straks maar weer verder met werken, eerst even rust.’

Als zorgmedewerker ben je voor de cliënt bezig. Maar de cliënt is er ook voor jou. Het komt van twee kanten. Je doet het voor elkaar. We luisteren naar elkaar. Ik heb het gevoel enorm gewaardeerd te worden.

Een geweldig en collegiaal team

Binnen de thuiszorg werk je één op één met cliënten en niet in een team. Dat vond ik wel even wennen, maar tegelijkertijd ook erg leuk. “Ik ben onderdeel van een ontzettend leuk wijkteam. Tijdens een werkdag hebben we telefonisch veel contact met elkaar. In de ochtend begin je zelf met de route. Dit kun je vanuit huis doen, maar ik ga graag even naar kantoor om collega’s te zien. Er is ruimte voor serieuze gesprekken, maar zeer zeker ook voor een geintje. Je kunt bij elkaar terecht. Als collega’s helpen we elkaar graag. Tijdens mijn route vanmorgen trof ik een vrouw liggend in de lift aan. Ik moest haar eerste hulp verlenen. Daardoor had ik geen tijd om naar een andere cliënt te gaan. Na één belletje pakte een collega dit direct op. Hulp is vaak maar één belletje verderop.”